Nachten zijn donker, nachten zijn nat.
Waar gaan we heen?
Nemen we de trein, de bus of rijden we?
Waarheen?
Ik wil alleen weg.
Het maakt niet uit waar.
Dan komt de ochtend.
Druppelend licht door de takken.
Koude zon slaat neer op het asfalt.
We kijken omhoog en zien blauw,
en ver, en weids.
We moeten weg, maar waarheen?
We leven alle kanten op.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Weg is toch nog altijd
alles meenemen
als een volle rugzak
overal naartoe.
Een reactie posten